چندروز پیش که توی فنجان خودم قهوه ریختم ودیدم قهوه جوش هنوز قهوه دارد فنجان صورتی بی دسته را از قفسه برداشتم و پر کردم.مارتا همیشه توی این فنجان قهوه میخورد. فنجان ها را به اتاق نشیمن بردم و گذاشتم روی میز کوچک وسط.مارتا و من هرروز صبح روی همین راحتی ها مینشستیم و قهوه میخوردیم.جای همیشگی خودم روبروی شیشه سرتاسری نشستم و قهوه ام را خوردم. به خیاط نگاه کردم و با صدای بلند با فنجان بی دسته ی پراز قهوه و راحتی خالی حرف زدم.


بندی از سه کتاب زویا پیرزاد